“Het doel van de gezinsbenadering is te voorkomen dat kinderen schade ondervinden doordat hun vader in de gevangenis zit. Doel is ook dat gedetineerden niet terugvallen in crimineel gedrag, maar hun vaderrol invullen. Doel is natuurlijk ook om te voorkomen dat sprake kan zijn van intergenerationele overdracht waardoor een kind net als de vader het foute pad op gaat. Bij al deze doelen staat altijd het belang van het kind centraal.”
“De detentie van een ouder heeft enorme impact op het leven van een kind. Het is een zware tijd waarin het kind de ouder korte of soms langere tijd moet missen.Diverse onderzoeken laten zien dat kinderen met een ouder in detentie vaker verdriet hebben en vaker gepest worden, dat schoolprestaties achterblijven en dat psychische problematiek vaker voorkomt. Ook hebben deze kinderen te maken met gevoelens van schaamte, onzekerheid, onmacht, sociale uitsluiting, trauma en stress.”
Invulling vaderrol mogelijk maken
“Voor vaders is het lastig om vanuit een gesloten setting de vaderrol goed te kunnen vervullen. Gedetineerde vaders die gemotiveerd zijn om hun vaderrol serieus te nemen en de band met hun kind(eren) willen verstevigen, kunnen in aanmerking komen voor de gezinsbenadering en de daarbij behorende vadervleugel. Deze vleugel biedt - in vergelijk met reguliere afdelingen - meermogelijkheden voor contact en activiteiten met de kinderen. Zo zijn er meer beeldbel-voorzieningen en speciale dagen waarop vaders en kinderen samen activiteiten kunnen ondernemen in de gevangenis. Ook zijn er meer bezoekmogelijkheden en is er een– in huiselijke sfeer ingerichte – familiekamer waar vader en kind elkaar kunnen ontmoeten. Hiermee kan de band tussen vader en de kinderen verstevigd, gerepareerd of onderhouden worden.”
Goede ketensamenwerking
“Gezinsbenadering is een goed voorbeeld van ketensamenwerking. We werken met veel partijen samen, zoals wijkteams, gemeenten, de Hanzehogeschool Groningen, reclassering, jeugdzorg en diverse vrijwilligersorganisaties zoals Exodus, Humanitas en Gevangenenzorg. Ik vergeet er vast een paar te noemen, maar ze zijn allen even belangrijk.”
